Klimatyzacja pasywna
Temperatura gruntu i wody na głębokości, na której układa się wymienniki ciepła, jest latem stosunkowo niska (6-12°C), płyn znajdujący się w wymienniku można z powodzeniem wykorzystać do chłodzenia pomieszczeń. pompy obiegowe wymuszają krążenie cieczy w wymienniku i w instalacji c.o., by rury ogrzewania podłogowego (grzejniki nie nadają się do chłodzenia z powodu zbyt małej powierzchni wymiany ciepła) zasilała woda o temperaturze znacznie niższej niż 20°C. Chłodzenie odbywa się bez uruchamiania sprężarki pompy ciepła (ciecz z wymiennika gruntowego jest skierowana do dodatkowego wymiennika ciepła z pominięciem pompy), dlatego zostało nazwane pasywnym. Zaletą takiego systemu jest oczywiście niewielki pobór energii elektrycznej – tylko do napędu pomp obiegowych i układu sterującego. Lepsze efekty osiąga się, gdy zamiast wodnej instalacji grzewczej jest powietrzna. Problem wykraplania się pary wodnej rozwiązuje wtedy układ odprowadzenia skroplin z chłodnicy, a nawiew zimnego powietrza w systemie wentylacji mechanicznej nie powoduje takiego dyskomfortu jak niska temperatura posadzki. chłodnica jest zasilana z tego samego dolnego wymiennika co pompa ciepła. W okresie letnim powietrze przepływa przez chłodnicę znajdującą się w urządzeniu i ochładza się. System pozwala korzystać z naturalnego schładzania pomieszczeń czynnikiem z dolnego źródła, oddającym ciepło do gruntu. Latem temperatura gruntu jest znacznie niższa od temperatury panującej w pomieszczeniach. chłodnica zainstalowana zaraz za czerpnią powietrza, a przed rekuperatorem to klasyczny gruntowy wymiennik ciepła do zabezpieczenia rekuperatora przed zamarzaniem w okresie zimy i do uzyskania efektu „mini klimatyzacji” w okresie letnim, natomiast chłodnica zainstalowana za rekuperatorem na nawiewie powietrza do pomieszczeń to rozwiązanie umożliwiające uzyskanie najlepszego efektu klimatyzacji pomieszczeń.
